یک سامانهٔ فیزیکی مجازی یا سیستم فیزیکی سایبری (CPS) یک مکانیزم کنترل یا نظارت توسط الگوریتم‌های مبتنی بر کامپیوتر است و به صورت محکمی با اینترنت و کاربران آن یکپارچه شده است. در سیستم‌های فیزیکی سایبری اجزای فیزیکی و نرم‌افزاری به شدت در هم تنیده شده‌اند و هر عملیاتی بر روی فضاهای مختلف و مقیاس‌های زمانی به روش‌های متعددی بیان می‌شوند و روش رفتاری متمایز با یکدیگر به وسیلهٔ هزاران روش که با تغییر متن انجام می‌شود، تعامل می‌کنند. نمونه‌هایی از CPS شامل شبکه هوشمند، سیستم‌های خودمختار خودرو، نظارت پزشکی،سیستم‌های کنترل فرایند، سیستم‌های رباتیک و خلبان خودکار است.

CPS شامل روش‌های transdisciplinary، ادغام نظریه سایبرنتیک‌ها، مکاترونیک، طراحی و فرایند علم است.کنترل فرایند اغلب به سیستم‌های جاسازی شده اشاره می‌کند. در سیستم‌های جاسازی شده تأکید بیشتر بر اطلاعات و عناصر محاسباتی است و کمتر مشتاق برای ایجاد پیوند بین عناصر محاسباتی و فیزیکی است. CPS نیز شبیه به اینترنت اشیاء  است و از معماری پایه‌ای شبیه به آن استفاده می‌کند.CPS یک ترکیب و هماهنگی قوی تر بین عناصر فیزیکی و محاسباتی ایجاد می‌کند. 

یو پی اس های کمان سیستم می تواند در زمان قطعی های برق مشکلات ناشی از آن را براحتی از بین برده و جایگزین مناسبی در زمان های قطعی باشد.